حداقل قوانین استاندارد برای روپوش پزشکی تهران کجاست؟ مسلماً بیماران از خود می‌پرسیدند: “چه اتفاقی برای کسی افتاد که قبل از من این لباس را پوشیده بود؟” یا بدتر، “چه کسی با این لباس مرده است؟”
حتی بیشتر از آن، روپوش فعلی بیمارستان می‌تواند به‌طور ناخواسته بیمار را در معرض آسیب قرار دهد، و خطر سقوط را برای بیمارانی با فریم‌های ریزه‌انداز که در قسمت عمده لباس پوشیده شده است و همچنین مانع از دسترسی سریع به قفسه سینه برای قرار دادن پدهای دفیبریلاسیون در یک کد می‌شود.
از قضا یونیفورم زندان مهمترین چیزهایی را دارد که بیماران درخواست کرده اند: کتانی، تواضع، اندازه های متعدد و … رنگ!
اگرچه بعید است که رنگ نارنجی یا راه راه زندان در بیمارستان مد روز باشد، اما باید در نظر داشت که با بی تفاوتی در مورد لباس فعلی بیمارستان، موسسات آموزش می دهند که پوشیدن این لباس غیرانسانی مشابه با لباس زندان برای بیماران قابل قبول است. به جز رنگی کمتر و آشکارتر.
در زندان نیز برای ضدعفونی کردن لباس ها از الکل سفید استفاده می کنند.
لباس بیمارستان تحت اسطوره سنت پزشکی باقی مانده است و این واقعیت را پنهان می کند که نه شواهدی برای طراحی لباس بیمارستانی فعلی وجود دارد و نه داده هایی برای حمایت از موفقیت عملکردی آن برای بیماران یا ارائه دهندگان.
همچنین استفاده از دماسنج جیوه ای قدیمی به بیماران سفارش شده است.
آموزش داده شد که بدون زیر سوال بردن این جنبه قدیمی فرهنگ پزشکی، انتظار از دست دادن عزت و حیثیت را بپذیرید.
بیماران، پرستاران و پزشکان وضعیت موجود را به چالش نمی کشند، زیرا روپوش بیمارستان “روشی است که همیشه انجام می شده است.”
یکی از راه های علم پزشکی اطلاع از طرز استفاده از تب سنج جیوه ای زیر بغل می باشد.
هزینه افزوده درک شده و سنت پزشکی باعث تداوم لباس فعلی بیمارستان با پشت باز شده است زیرا تغییر معنادار مستلزم پول است.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.