با توجه به افزایش تولید گردو فالی در سطح جهان، نیاز به افزایش استفاده از گردو به ویژه مغز گردو مغذی وجود دارد.
علاوه بر روغن گردو و پروتئین، حاوی 12 تا 16 درصد کربوهیدرات، 1.5 تا 2.0 درصد سلولز، 1.7 تا 2.0 درصد مواد معدنی است.
سایر فواید پیشنهادی گردو شامل منیزیم، مس، اسید فولیک، پتاسیم، فیبر و ویتامین E است.
کاربردهای اتنوبوتانیکی گردو:
گردو از نظر سلامتی در دنیای باستانی مدیترانه مهمترین آجیل بوده است.
فضیلت های دارویی آن در بسیاری از نوشته های پزشکی یونانی و رومی به تفصیل آمده است.
گردو همراه با عسل و عسل به “التهاب سینه ها، آبسه ها و دررفتگی ها” کمک می کند.
گردو مخلوط با پیاز، نمک و عسل به بهبود زخم گاز گرفته شده توسط سگ کمک می کند. هنگام سوختن، قولنج را کاهش دادند.
اگر مغز گردو را بسوزانند و با شراب و روغن آسیاب کنند و به سر شیرخوار بمالند، موهای کودک به وفور رشد می کند و لکه های طاسی از بین می رود.
یک گردو اگر جویده شود و به صورت گچ گذاشته شود.
قانقاریا، کربونکول، گل مژه در چشم و ریزش مو را درمان می کند. همچنین با سیر مخلوط می‌کردند و به صورت ضماد می‌زدند تا کبودی‌های بدن را از بین ببرد.
جالینوس، یک پزشک یونانی، که در پرگاموم زندگی می کرد و در روم زندگی می کرد، توصیه کرد که آنها را با گاروم (یک سس تخمیر شده ماهی که به طور گسترده به عنوان چاشنی استفاده می شود) ترکیب کنند تا یک ملین تولید شود.
پلینی بزرگ، نویسنده رومی قرن اول تاریخ طبیعی، مطالب زیادی درباره گردو نوشت. او گردو را به عنوان خوشبو کننده نفس توصیه کرد.
او نوشت که وقتی بعد از یک ظرف حاوی پیاز خورده می شود، گردو به عنوان یک اصلاح کننده عمل می کند و بنابراین از بوی نامطبوع جلوگیری می کند.
در کتاب راهنمای پزشکی آلمان در قرن دوازدهم، گردوهای تبلیغ شده به عنوان یک درمان برای تعدادی از بیماری ها از جمله ناتوانی جنسی در نظر گرفته شدند.
این نشان می دهد که گردو از دوران ماقبل تاریخ منبع غذایی مهمی بوده و از خواص دارویی و غذایی آن نیز در آن زمان به خوبی استفاده می شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.